Het schiereiland en de welkomstbaai

De grote stadsvlucht

We zijn echt stadsmoe wanneer we Auckland verlaten, 2 weken in deze grote stad was meer dan voldoende. Onze vreugde wanneer het stadslandschap langzaamaan plaatsmaakt voor glooiende heuvels, grazende dieren en prachtige vergezichten, is dan ook immens. Hiervoor zijn we naar Nieuw-Zeeland gekomen!

Terwijl we al op weg zijn, beslissen we naar waar we gaan. Op de Campermate app kunnen we zoeken naar allerlei plaatsen om te overnachten, en ons oog valt op een goedkope camping in Tapu. In dit kleine plaatsje op het Coromandel schiereiland brengen we de eerste nacht in onze auto door. Het is, tot grote verbazing van ons beiden, best wel comfortabel. 

Zonsondergang op de camping

Hierna rijden we door naar Coromandel stad, waar we wat rondkijken en ons middagmaal verorberen. Ook vinden we er enkele essentiële gadgets voor multimedia fanaten met een oude auto: een dubbele usb oplader voor in de 12 volt sigarettenaansteker en een cassette + AUX kabel waarmee we muziek via onze gsm kunnen afspelen. Vol enthousiasme klimmen we terug in onze auto, die nu helemaal klaar is voor een rondreis van een jaar. 

Onderweg op de Coromandel Peninsula, we vallen van het ene verbazingwekkende uitzicht in het andere...

Pech onderweg

Wanneer we boven aan een berg stoppen om wat foto's te nemen, lekt er echter een groene vloeistof uit de auto, en de auto is gloeiend heet. 2 vriendelijke voorbijgangers nemen even de tijd om naar onze motor te kijken; zelf kennen we er immers niets van. Het is de koelvloeistof die overkookt, en ze raden ons aan om in de volgende stad een monteur te zoeken. In tegenstelling tot de auto, is ons enthousiasme alweer helemaal bekoeld...

In Whitianga vinden we een Toyota reparateur die ons kan helpen, maar het kan wel enkele dagen duren. We zullen er uiteindelijk 3 dagen blijven, die grotendeels gevuld zijn met het zoeken naar een betrouwbaar, gratis wifi-signaal, voor de 3de maal in evenveel dagen naar "the warehouse" (een soort Ikea) gaan en doemscenario's over onze auto bedenken. Het stadje is zeker charmant, maar 3 dagen was er wat teveel aan. Uiteindelijk krijgen we onze auto terug, nu met nieuwe radiatordop en werkende klink aan de rechterachterdeur (ja, dat was ook kapot), maar zonder werkende centrale vergrendeling (ooooooooh) en rails voor de achterzetels in te klikken (die zaten stevig in de weg voor het stockeren van bagage, dus: whieeee!). Die centrale vergrendeling kunnen we wel eens laten maken als we geld teveel hebben. 

Whitianga heeft wel enkele mooie plekjes! 

De kathedraal, het strand en de lava

Nu we terug over een werkend vehikel beschikken, bezoeken we de 2 grootste bezienswaardigheden van de Coromandel: de Cathedral Cove en het Hot water beach. De Cathedral Cove is een gigantische, door de getijden uitgesleten rots, waar een strand door loopt. Om er te geraken moet je een wandelingetje van een half uur maken, waarin je getrakteerd wordt op prachtige uitzichten en stevige kuitenbijters. De Cove is indrukwekkend, maar we zijn uiteraard niet de enigen die dit natuurschoon willen bezichtigen, en dus is het lang wachten op het gepaste moment om een foto te nemen.

Selfietime!

Ook de wandeling is een lust voor het oog

Heel eventjes geen andere toeristen die onze foto's komen verstoren..

 

De uitbaatster van de camping waarop we verblijven had ons verteld dat we maar een uur voor eb op het Hot water beach moesten zijn om een plekje te vinden, maar dat viel toch wel wat anders uit. Op het hele strand waren er maar 2 stukjes waar heet water, dat opgewarmd werd door kilometers diepe lavastromen, naar boven borrelden. Toen wij er aankwamen met ons schupje in de aanslag, waren er al veel mensen die hun eigen badje gegraven hadden. Zomaar ergens beginnen graven gaat ook niet, want dan riskeer je een gewoon koud water bad te hebben. Uiteindelijk kunnen we een verlaten badje inpikken, dat perfect is van temperatuur. Het water kan immers ook te warm zijn, met temperaturen tot 64°C. Auw! 

Hot water beach = genieten!

Toni & Theo in Tauranga

Alweer op weg naar onze volgende bestemming, lezen we een advertentie voor een hostel in Tauranga die helpt met het zoeken naar werk. Net wat we nodig hebben, en dus reserveren we een kamer voor 2 nachten. Bij aankomst blijkt onze "ensuite double room" meer weg te hebben van een kamer in de gevangenis: een stapelbed in een smalle, lange kamer, met uitzicht op... de achterkant van een ander gebouw, en een koertje waar op de meest willekeurige momenten glascontainers worden leeggemaakt. Geweldig! We hebben meteen genoeg van deze hostel, en wanneer we de volgende dag een antwoord krijgen van iemand die een kamer verhuurt, aarzelen we niet om te gaan kijken.

Ons voorlopige stekje!

Het huis is gezellig ingericht, en de eigenares Toni, woont er met haar zoon Theo en nog 1 andere flatmate (die we na 4 nachten nog altijd niet gezien hebben). Het is gelegen in Welcome Bay, een buitenwijk van Tauranga. Wij krijgen een kamer met een dubbel bed en een badkamer die we moeten delen met onze onzichtbare huisgenoot. Voor de rest mogen we zowat alles in het huis gebruiken: volledig ingerichte keuken, wasmachine, kuisproducten, de living, en last but not least: de playstation 3! Hier moesten we niet lang over nadenken! 

Even samenvatten: Auto, check.

Plaats waar we voor een langere periode kunnen blijven: check.

Nu alleen nog een job!

Al vele mails zijn verstuurd, en ook alle interimbureau's in en rond Tauranga hebben we afgeschuimd. Misschien kunnen we in het weekend in een zagerij gaan werken, zo krijgen we toch alweer een beetje geld in het laatje!